Dit kunstwerk is op dit moment onderdeel van een groepsexpositie met bovenstaande titel, georganiseerd door Platform Kerk en Kunst in de Jacobikerk Utrecht.

Mijn bijdrage is een schilderij dat deel uitmaakt van de serie ‘Verwachting’ die ik maakte naar aanleiding van een reis (2015) naar het Midden Oosten.

Daar ontmoette ik geheime gelovigen. Palestijnse Christenen en Messias belijdende Joden.

In deze ontmoetingen heb ik sterke verbondenheid ervaren, met deze mensen die ik nog nooit eerder had ontmoet.

Het kennismaken met onuitputtelijke hoop, geloof en verwachting van deze schijnbaar hulpeloze mensen heeft diepe indruk op me gemaakt.

In deze ontmoetingen was een verbinding voelbaar, waar ik direct aan moest denken bij de beschrijving van een mantel van liefde.

Een mantel om je heen geslagen geeft bescherming, warmte.

Het is geen fysieke mantel die je kunt vastpakken. Maar je kunt hem voelen, in een oogopslag opmerken in de handdruk, omhelzing, warmte van een ontmoeting en oogcontact.

In de ontmoeting met medegelovigen voelde ik het verlangen naar gerechtigheid en een einde van alle gebrokenheid intens!

Geïnspireerd door een groep dansers verbeelde ik deze ervaring en deze behoefte aan verbinding, compassie, troost, en hoop die ik ervaarde in het contact met Christenen in het Midden Oosten.

Zoals in de open call beschrijving stond: al eeuwenlang speelt de kerk een rol in het contact tussen mensen. Een laagje dieper gekeken: geloof speelt een belangrijke rol in de ontmoeting en verbinding van mensen: Als een warme liefdevolle mantel

Zo kan het voelen als je gelovigen ontmoet die je totaal niet kent, maar je hebt een ding gemeen: de warme ontmoeting in verbondenheid.

De zichtbare ontmoeting tussen mensen en de onzichtbare ontmoeting hierin met God is de verbinding van deze warme mantel.

Op(r)echter contact bestaat er niet.